به دنبال سرکوبی خوارجدر نهروان، ۳ تن از آنان، عَبدالرّحمن بن عمرو بن مُلْجَم مُرادی معروف به إبن مُلْجَم مُرادی، بُرَک بن عبدالله تمیمی و عمرو بن بُکَیر تمیمی در مکه گرد آمدند.
اینان پس از رایزنی برآن شدند که همزمان،افراد تاثیر گذار اسلام، علی (علیه‌السلام)، معاویهو عمرو بن عاص را بکشند. عبدالرحمان کشتن علی (علیه‌السلام) را به عهده گرفت، برک و عمرو نیز تعهد کردند که معاویه و عمرو بن عاص را بکشند، آنگاه هر یک به سوی محل اجرای مأموریت خود رفتند.
عَبدالرّحمن بن عمرو بن مُلْجَم مُرادی از خوارج نهروانو قاتل علی بن ابی طالب(ع)، امام اول شیعیان، است. ابن ملجمپس از به خلافترسیدن علی(ع)، با او بیعتکرد، در جنگ جملدر کنار او جنگید و پس از جنگ صفینو پایان حکمیت، به خوارجپیوست. او در جنگ نهروانبا علی(ع) نبرد کرد و از معدود افراد بازمانده از این جنگ بود.
عبدالرحمان به کوفهآمد و با یارانش از خوارج دیدار کرد، اما هدفش را پنهان نگه داشت.روزی به تصادف زن زیبارویی به نام قطام دختر شجنة بن عد ی را دید و به او دل باخت و از او خواستگاری کرد، زن که پدر و برادرش در نهروان کشته شده بودند، این پیشنهاد را پذیرفت و یکی از شرایط ازدواج را کشتن علی (علیه‌السلام) قرار داد، پس از آن عبدالرحمان، شبیب بن بَجَرة اشجعی را دیدار کرد و او را با خود همراه ساخت.
در شب سوء قصد عبدالرحمان و شبیب در مسجد بیتوته کردند و چون علی (علیه‌السلام) برای نماز صبح به مسجد آمد، عبدالرحمان با شعار «لله الحکم یا علی لالک:ای علی فرمانروایی از آن خداست نه از آن تو»، شمشیر خود را بر فرق وی فرود آورد، سپس شبیب با شمشیر بر علی (علیه‌السلام) حمله برد، ولی شمشیر او بر طاق فرود آمد، مردم ابن ملجم را دستگیر کردند، اما شبیب گریخت.
در روایت ابن سعد، که دیگران نیز عمدتاً همان را نقل کرده‌اند، انگیزه ابن ملجمدر کشتن علی (علیه‌السلام) انتقامبوده است، اما ابن اعثم کوفیروایت دیگری آورده است که با گزارش پیشین تفاوت بسیار دارد و براساس آن ابن ملجمتنها از سر سودازدگی عاشقانه به کشتن علی (علیه‌السلام) دست یازید.
درباره سرونوشت ابن ملجم چند نقل وجود دارد.
پس از شهادت علی (علیه‌السلام) ابن ملجم را برای قصاص نزد حسن بن علی علیه‌السلام) آوردند و حسن بن علی (علیه‌السلام) او را با یک ضربت شمشیر گردن زد.